چنانچه کارفرمای یک پروژۀ مهندسی و احداث، نخست با یک شرکت مهندسی یا معماری قرارداد منعقد نماید تا مشخّصات، نقشه‌های احداث و دیگر اسناد قرارداد را آماده‌سازی کند و سپس یک پیمانکار احداث را برای ساخت‌وساز پروژه استخدام کند، کارفرما یک ضمانت ضمنی را بر عهده می‌گیرد که
۱) مشخّصات، نقشه‌های احداث و دیگر اسناد قرارداد که برای پیمانکار احداث تهیّه شده، صحیح هستند و
۲) پیروی از چنین مشخّصات و نقشه‌هایی قطعاً به یک محصول قابل‌قبول منتج خواهد شد.
به‌همین‌ترتیب، پیمانکاران به‌طور ضمنی، کفایت طرح‌ها و مشخّصاتی که آن‌ها [(کارفرمایان)] پیمانکاران را ملزم به پیروی [از آن‌ها] می‌کنند را، ضمانت می‌کنند(۱). ضمانت ضمنی به مشخّصات طرّاحی، برای مثال، مصالح، دیمانسیون‌ها، رواداری‌ها و دیگر دستورالعمل‌ها درخصوص چگونگی إجرای کار، إعمال می‌شوند. با این‌حال، ضمانت‌های ضمنی به مشخّصات عملکرد توسعه داده نمی‌شوند(۲).
مشخّصات و نقشه‌ها می‌توانند به‌سبب [موارد] آتی، معیوب باشند: خطا یا ازقلم‌افتادگی، ناکامل‌بودن، جزئیّات یا توضیحات ناکافی، تعارضات، ناسازگاری یا عدم ثبات، خوانابودن یا مختصات ناقص برای اذن در احداثِ رضایت‌بخش، ناتوانی در استفاده از مصالح یا رویّه‌های مشخّص‌شدۀ ویژه، دردسترس‌نبودن یک قلم مشخّص از نظر تجاری، مفادّ گمراه‌کننده، اظهار خلافِ واقع در شرایط خاک، اظهار خلافِ واقع در دسترس‌پذیری آب [لازم برای] احداث، درک از مقادیری که باید حفّاری شود، تهیّة فضای ناکافی برای دفع زباله، عیوب طرّاحی سازه‌ای ازجمله پیچ و مهرۀ خیلی کوچک برای تحمّل بارها، یا دیگر مشکلات مشابه. بااین‌حال، الزامی نیست که مشخّصات، بی عیب و نقص باشند؛ چنانچه مشخّصات با استاندارد مراقبتِ متعارفی تهیّه شده‌ باشند و طبق قضاوتِ رویّة صنعت، واجد کیفیّت متوسّط باشند، تعداد متعارفی از خطاها، قابل‌قبول می‌باشد(۳).
مثال‌هایی از نقضِ مناسب‌بودن مشخّصات، شامل امّا نه محدود به [موارد] آتی می‌باشند:
• طرّاحی یک سامانۀ گرمایش که برای نیازهای یک ساختمان، ناکافی است.
• مشخّصات نصب سقف که کدهای محلّی ساخت‌و‌ساز را نقض می‌کنند.
• مشخّصات شمع‌های فونداسیون یا روش‌های شمع‌کوبی که فونداسیونی نامناسب را برای ساختمان مهیّا می‌کنند.
• مشخّصات یک بویلر بخار و سامانۀ لوله‌کشی که مقدار، فشار یا دمای نامناسب بخار را فراهم می‌نماید.
• مشخّص شود که گراول‌ِ گودال‌های تعیین‌شده، نامناسب است(۴).
• یک معمار، به غلط ضمانت می‌کند که سامانة فونداسیون و مهاربندی، «برای اهدافی که مقصود آن بوده، مناسب و کافی» است(۵).

بااین‌حال، «پیمانکار در انطباق با طرح‌ها و مشخّصاتِ به‌وضوح معیوبی که باید آگاه باشد از اینکه [این مشخّصات] ممکن است شرایطِ به‌طور غیرمتعارف خطرناکی را ایجاد کنند، آزاد نیست. بلکه انتظار می‌رود که پیمانکار به‌منظور اجتناب از حوادث تحت اوضاع و احوالی ویژه، به‌گونه‌ای متعارف عمل نماید.»(۶) لذا اگر پیمانکار باید از اینکه پیروی از طرح‌ها و مشخّصات می‌تواند منتج به شرایطی با خطر غیرمتعارف شود آگاه می‌بود، پیروی از طرح‌ها و مشخّصات کارفرما ممکن است فی‌نفسه از پیمانکار در برابر مسئولیت محافظت نکند. هم‌چنین، چنانچه مقادیر صرفاً به‌عنوان برآوردهایی نشان داده شده باشند، آنگاه پیمانکار ممکن است قادر به بازیابی [هزینه‌ها] نباشد، اگر معلوم شود که آن برآوردها بسیار پایین هستند(۷).
طرح‌ها و مشخّصات معیوب می‌توانند سبب شوند که پیمانکار برای تصحیح عیب، کار اضافی انجام دهد، [و] تا زمانی که کارفرما چگونگی تصحیح عیب را تعیین می‌کند [کار] پیمانکار را دچار تأخیر کنند، [همچنین] کار پیمانکار را دچار تصدیع کند به‌واسطۀ مجبورکردن پیمانکار به طیّ مجدّد توالی کارش به‌منظور اجتناب از ناحیۀ متأثّر [از عیب] -تا زمان تصمیم‌گیری کارفرما درخصوص اینکه چه باید کرد- یا کلیّۀ [مشکلات] فوق‌الذّکر. ممکن است پیمانکار قادر به بازیابی هزینه‌های منتج از این مشکلات باشد. او هم‌چنین ممکن است برای هزینه‌های منتج از دشواری دستیابی به روش‌های احداث در طرح‌ها و مشخّصات کارفرما، قادر به بازیابی خسارات در برابر کارفرما باشد. این [بازیابی] شامل هزینه‌های مصالح، تجهیزات [و] نیروی کارِ اضافی و دیگر خسارات، شامل منفعت ازدست‌رفتۀ منتج از تأخیر می‌باشد. پیمانکاری که یک پیشنهاد [قیمت] پایین‌تر را تسلیم می‌کند، درحالی‌که می‌توانست در ازاء مشخّصات معیوب، خلاف آن عمل کند نیز ممکن است قادر به بازیابی هزینه‌های افزایش‌یافتۀ خود باشد(۸).
هم‌چنین اگر پیمانکار از نقشه‌ها و مشخّصاتِ کارفرما، بدون انحراف پیروی کرده باشد، ممکن است در مقابل مسئولیت منتج از احداثِ معیوب، محافظت شود. دفاعیّۀ پیمانکار در برابر خسارات پیامدی و تعیینی ناشی از تأخیرات یا در برابر خسارات مصدومیت کارکنان ناشی از خرابی‌ها اغلب مبتنی بر طرح‌ها و مشخّصات معیوب می‌باشد. بازیابی خسارات ضرورتاً وابسته به اظهار خلافِ واقع کارفرما یا کتمان حقایقِ اساسی در طرح‌ها و مشخّصات نمی‌باشد(۹). هم‌چنین [طرح] موارد ادّعا به‌طرفیّت معماران توسّط شخصی که [طبق اصل نسبی‌بودن قراردادها] با ایشان رابطة قراردادی مستقیم دارد، ممکن است به‌واسطۀ شروط قرارداد یا قاعدۀ تلف اقتصادی، محدود گردد(۱۰).
مشخّصات معیوب هم‌چنین می‌تواند این ضمانت ضمنی را که پیمانکار قادر به إجرای قرارداد در زمانِ مشخّص‌شده است را نقض کند. در چنین مواردی، پیمانکار می‌تواند خسارات و هزینه‌های بالاسری افزایش‌یافتۀ خود ناشی از تأخیرات و آثار [دامنه‌دار] مرتبط را بازیابی نماید. این نقض، نمی‌تواند با تمدیدمدّت‌های غیرقابل جبران [مالی] یا خودداری کارفرما از إعمال خسارات تعیینی، علاج یابد.