فایل الکترونیکی کتاب
نسل «چهارم» شیوه نامۀ حل اختلاف قراردادی وزارت نفت
شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف‌های قراردادی
شماره: 260112-1/28 | تاریخ: 05/06/1393 |
بأسمه تعالی
قائم مقام معاونان و مشاوران محترم وزیر
مدیران عامل محترم شرکت‌های اصلی
برای رسیدگی به اختلاف‌هایی که در حین اجرای یک قرارداد بین طرفین حادث می‌شود (و طرفین با انجام مذاکرات و تبادل نظر نمی‌توانند به حلّ و فصل اختلاف قرادادی برسند)، این شیوه‌نامه به استناد جزء ۶ بند (ب) ماده ۳ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت مصوّب 19/02/1391 مجلس شورای اسلامی[1] به منظور نظارت بر حسن اجرای قراردادها و به عنوان ساز و کاری برای حلّ اختلافات، با هدف پرهیز از طولانی شدن اختلافات و یا لاینحل ماندن آن‌ها و جلوگیری از توقف پروژه‌ها و ممانعت از ایجاد زمینه‌های بروز فساد، جهت اجرا ابلاغ می‌شود.
لازم است همه معاونان محترم وزیر و مدیران عامل محترم شرکت‌های اصلی اهتمام لازم را برای سرعت بخشیدن به رفع اختلاف‌های قراردادی معمول داشته و از هرگونه مساعدت و همکاری در این زمینه فروگذار نکنند. تأکید می‌شود که مفاد این شیوه‌نامه، ناظر بر داوری نبوده و صرفاً در مقام رفع اختلاف حادث شده و بر اساس اختیارات تفویضی در اساسنامه شرکت‌های اصلی، با رعایت قوانین و مقرّرات مربوطه می‌باشد.
با شکل‌گیری نهاد حرفه‌ای غیر دولتی برای رسیدگی به اختلاف‌های یاد شده، طرفین مجاز به انتخاب و رجوع به نهاد مورد اشاره به جای هیأت‌های مذکور در این شیوه‌نامه خواهند بود.
شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف‌های قراردادی
ماده ۱- هیأت حلّ اختلاف
در هر یک از شرکت‌های اصلی (شرکت ملّی نفت ایران – شرکت ملّی گاز ایران – شرکت ملّی صنایع پتروشیمی – شرکت ملّی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران) یک هیأت حلّ اختلاف قراردادی تشکیل خواهد شد.
با توجه به حجم اختلاف‌های مطروحه، تشکیل بیش از یک هیأت در هر شرکت اصلی با پیشنهاد هیأت مديرۀ مربوط و تأیید هیأت عالی حلّ اختلاف، مجاز خواهد بود.
تبصره: در صورت تشکیل بیش از یک هیأت در هر شرکت اصلی، نحوۀ ارجاع درخواست‌های شرکت‌های طرف قرارداد به این هیأت‌ها به ترتیبی خواهد بود که هیأت عالی حلّ اختلاف تعيين خواهد کرد.
ماده ۲- اعضای هیأت‌های حلّ اختلاف، به اعتبار توانمندی‌ها و صلاحیت‌های حرفه‌ای خود به ترتیب زیر انتخاب و منصوب خواهند شد:
الف. یک نفر کارشناس حقوقی مسلط به امور حقوقی قراردادها.
ب. یک نفر کارشناس مالی مسلط به امور مالی قراردادها.
ج. یک نفر از مدیران یا کارشناسان ارشد فني.
این افراد توسط مدیرعامل شرکت به هیأت عالی حلّ اختلاف معرّفی و در صورت تأیید صلاحیت حرفه‌ای ایشان توسط این هیأت، احکام ایشان پس از تصویب هیأت‌‌مدیره شرکت، از سوی مدیرعامل برای مدّت دو سال، صادر می‌شود.
تبصره: برای هریک از اعضای هیأت، افرادی به عنوان عضو علی‌البدل متناظر به همان روال انتخاب اعضای اصلی، تعیین و منصوب خواهند شد که در موارد غیبت اعضای اصلی و نیز در موارد شمول بند 4-5 ماده ۵ به اعضای اصلی، به جای ایشان در هیأت‌ها به اختلاف‌ها رسیدگی خواهند کرد.
ماده ۳- وظایف و مسئولیت‌های هیأت حلّ اختلاف
مسئولیت هیأت حلّ اختلاف، رسیدگی به اختلاف طرف‌های قرارداد با شرکت اصلی ذی‌ربط و شرکت‌های (فرعی) تابعه آن حسب مورد و اتخاذ تصمیم برای نحوۀ حلّ و فصل اختلاف با طرف قرارداد خواهد بود.
تصمیمات هیأت حسب مورد پس از تصویب هیأت‌‌مدیرۀ شرکت ذی‌ربط، لازم‌الاجرا خواهد شد.
تبصره: در صورتی که هیأت‌‌مدیره یک شرکت از تصویب تصمیم هیأت حلّ اختلاف آن شرکت در موردی امتناع نماید، طرف ذی‌نفع می‌تواند از این اقدام به هیأت عالی حلّ اختلاف، شکایت نماید.
ماده 4- چنانچه اجرای تصمیم صادره از سوی هیأت‌های حلّ اختلاف دارای بار مالی بوده و یا اینکه به دلایل افزایش سقف و حجم قرارداد مستلزم اخذ مجوز از مراجعی همانند هیأت‌‌مدیره شرکت کارفرما، کمیسیون معاملات شرکت مربوطه یا هیأت ترک تشریفات مناقصه و یا نظایر آن‌ها باشد، شرکت کارفرما موظّف است قبل از ابلاغ تصميم صادره برای اجرا، نسبت به کسب مجوزهای لازم اقدام نماید. در هر صورت تصمیم‌های هیأت‌ها صرفاً در چارچوب موازین قانونی و با رعایت کلیه مقرّرات و با لحاظ اختیارات هیأت‌‌مدیره شرکت مطابق اساسنامۀ آن، معتبر و قابل اجرا می‌باشد.
ماده ۵- فرآیند رسیدگی به اختلاف‌ها
5-1- هرگاه یک شرکت طرف قرارداد با یک شرکت اصلی صنعت نفت یا شرکت تابعه آن، در اجرای یک قرارداد نتواند با مذاکره با کارفرمای خود به تفاهم و نتیجه برسد، می‌تواند حلّ مشکل خود را از هیأت حلّ اختلاف شرکت اصلی ذی‌ربط درخواست کرده و كتباً از هیأت حلّ اختلاف، تقاضای رسیدگی و تصمیم‌گیری کند.
5-2- تصمیم‌گیری در هیأت‌های حلّ اختلاف با رعایت موارد زیر خواهد بود:
الف. در صورتی‌که اختلاف به دلیل برداشت متفاوت از متون بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌ها باشد، هیأت موضوع را از مرجع صدور بخشنامه و دستورالعمل استعلام نموده و پاسخ واصله، توسط هیأت به دو طرف پیمان ابلاغ می‌شود و طرفین اختلاف ملزم به رعایت آن هستند.
ب. در صورتی که اختلاف ناشی از اجرا یا تفسیر مُفاد قرارداد باشد، بر اساس محتویات و مندرجات قرارداد، توافقات و صورتجلسات و قوانین و مقرّرات مربوطه، هیأت موارد اختلافی را بررسی و در خصوص آن‌ها تصمیم لازم را اتخاد می‌نماید.
5-3- شرط اصلی ورود هیأت حلّ اختلاف به رسیدگی به درخواست ذی‌نفع (در موارد شمول جزء «ب» بند 5-2 همین ماده)، اعلام پذیرش رسمی متقاضی، دایر بر این خواهد بود که ایشان رأی هیأت حلّ اختلاف را، چه له یا علیه وی باشد، به طور کامل خواهد پذیرفت.
5-4- هیأت حلّ اختلاف موظّف است به درخواست‌های واصله بی‌طرفانه رسیدگی کند. لذا اعضای هیأت در موارد شمول «ماده ۹۱» قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی[2] صالح به رسیدگی و اظهارنظر در موضوع اختلافی نبوده و باید جای خود را به اعضای علی‌البدل متناظر بدهند.
اظهارنظر در خصوص موضوع اختلافی پیش از اتخاذ تصمیم نهایی هیأت توسط هریک از اعضای هیأت نیز موجب سلب صلاحیت ایشان در رسیدگی به آن پرونده خواهد شد.
5-5- برای ورود به رسیدگی به درخواست طرف قرارداد، به موافقت کارفرما نیازی نیست.
5-6- دعوت از طرفین اختلاف برای حضور در جلسات هیأت‌های حلّ اختلاف و استماع نظرات ایشان ضروری است، ولی تصمیم نهایی هیأت بدون حضور دو طرف اتخاذ خواهد شد.
5-7- هیأت‌ها می‌توانند بنابر تشخیص خود و حسب نیاز، از افراد و یا گروه‌های کارشناس در رشته‌های مختلف برای بررسی موضوعات، استفاده کنند و در فرآیند رسیدگی به اختلاف‌ها در جلسات خود، نظرات این افراد را استماع كنند.
ماده 6- هیأت حلّ اختلاف می‌تواند عنداللزوم و بنابر ضرورت، به تشخیص خود، در صورت تقاضای هریک از طرفین در رابطه با صدور دستور موقّت دایر بر الزام و یا منع انجام کاری تصمیم لازم اتخاذ نماید. اجرای هر گونه دستور موقّت در خصوص مراتب مزبور، بنا به درخواست هیأت حلّ اختلاف و با دستور مدیرعامل و در صورت لزوم با تأیید هیأت‌‌مدیرۀ شرکت اصلی، مقدور می‌باشد.
ماده ۷- هیأت عالی حلّ اختلاف
هیأت عالی حلّ اختلاف متشکل از ۵ نفر به ترتیب زیر می‌باشد:
الف. معاون امور حقوقی و امور مجلس به عنوان رییس هیأت
ب. نماینده معاون امور مهندسی وزیر
ج. سه نفر مدیر و کارشناس برجسته در امور مالی، قراردادها و مدیریت پروژه که توسط وزیر منصوب می‌شوند.
ماده ۸- هیأت عالی وظایف و مسئولیت‌های زیر را به عهده خواهد داشت:
8-1- بررسی و تأیید صلاحیت حرفه‌ای افراد پیشنهادی برای عضویت در هیأت‌های حلّ اختلاف شرکت‌های اصلی
8-2- تأیید تشکیل بیش از یک هیأت حلّ اختلاف در هر یک از شرکت‌های اصلی
8-3- سلب صلاحیت اعضای اصلی یا علی‌البدل هیأت‌های حلّ اختلاف در صورت اثبات تخلف ایشان در انجام وظایف.
تبصره: در صورت ردّ و سلب صلاحیت از هر یک از اعضای هیأت‌ها، آن عضو بلافاصله برکنار شده و باید فرد جدیدی به جای وی، معرّفی شود.
8-4- تهیه و ابلاغ روش‌های لازم برای نحوۀ رسیدگی به اختلاف‌ها و شکایات و نظارت بر اجرای دقیق مقرّرات این شیوه‌نامه و عملکرد هیأت‌ها.
8-5- پیشنهاد نحوۀ پرداخت و جبران حق‌الزحمه اعضا و افراد مؤثر در هیأت‌های حلّ اختلاف جهت اتخاذ تصمیم وزیر نفت
8-6- رسیدگی به شکایت‌های ذینفعان در موارد تخلف شکلی هیأت‌های اصلی از مقرّرات نحوۀ رسیدگی به اختلاف‌ها و درخواست‌ها.
8-7- رسیدگی به شکایت ذینفعان در مواردی که هیأت‌‌مدیره یک شرکت اصلی، تصمیم هیأت حلّ اختلاف آن شرکت را تأیید نمی‌کند.
تبصره: در صورتی‌که پس از رسیدگی، هیأت عالی حلّ اختلاف، تصمیم هیأت‌‌مدیره شرکت اصلی را درست تشخیص ندهد، باید مراتب را با استدلال کارشناسی خود جهت اتخاذ تصمیم به وزیر، منعکس نماید.
ماده ۹- کلیه هیأت‌ها و شرکت‌های تابعه در صورت درخواست هیأت عالی حلّ اختلاف، ملزم به ارائه هر گونه اطلاعات مورد نیاز حلّ اختلاف قراردادهای خود به آن هیأت می‌باشند.
ماده ۱۰- دعوت به جلسات رسیدگی و هر گونه استعلام و مکاتبات لازم و ابلاغ تصمیمات به عنوان هیأت حلّ اختلاف توسط رییس هیأت انجام می‌پذیرد و از طریق دبیرخانه هیأت به طرفین ابلاغ می‌گردد.
ماده ۱۱- جلسات هیأت‌های حلّ اختلاف با حضور تمامی اعضاء رسمیت یافته و تصمیمات با اکثریت آرا اتخاذ می‌شود. شایان ذکر است حضور دو عضو اصلی در جلسه، الزامی بوده و صرفاً در صورت عدم حضور یک عضو اصلی، عضو علی‌البدل متناظر وی در جلسه حاضر و جلسه رسمیت خواهد داشت.
ماده ۱۲- متن ذیل با عنوان «حلّ اختلاف»[3]، جایگزین متون قبلی در شرایط عمومی قراردادها/ پیمان‌های شرکت‌های اصلی و فرعی تابعۀ وزارت نفت می‌شود و از این پس این شیوه‌نامه باید به عنوان جزء لاینفک به قراردادهای منعقده بین طرفین، منضم شود.
«هرگاه در تفسیر یا اجرای مُفاد پیمان/ قرارداد بین طرفین آن اختلاف‌نظر پیش آید، اختلاف بین طرفین ابتدا از طریق مذاکره و تفاهم، حلّ و فصل خواهد شد و در صورت عدم حصول نتیجه به شرح مذکور در شیوه‌نامه حلّ اختلاف‌های قراردادی که به قرارداد منضم می‌شود، قابل حل خواهد بود.»
تبصره: تمامی شرکت‌ها موظّفند به صورت مناسب این شیوه‌نامه را به طرف‌های قراردادی خود که دستورالعمل حلّ اختلاف قراردادی قبلی را پذیرفته‌اند، ابلاغ نموده تا در صورت موافقت ایشان، این دستورالعمل مبنای رسیدگی به اختلاف‌های احتمالی قرار گیرد.
ماده ۱۳- در صورت هرگونه ابهام یا سکوت این شیوه‌نامه در خصوص مقرّرات شکلی، مراتب از هیأت عالی استفسار و نظر تفسیری هیأت عالی معتبر خواهد بود.
ماده 14- معاونت امور مهندسی و اداره کل روابط عمومی وزارتخانه باید به طرق مناسب مُفاد این شیوه‌نامه را به اطلاع عموم ذینفعان برسانند.
این شیوه‌نامه در ۱۴ ماده و ۶ تبصره از تاریخ ابلاغ لازم‌الاجراء بوده و جایگزین دستورالعمل شمارۀ ۵۰۵۰۰۶/م‌ح‌م مورّخ 15/11/1391[4] می‌شود.
بیژن زنگنه
روش اجرایی شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی
شماره: 617308 | تاریخ: 26/12/1393 |
بأسمه تعالی
جناب آقای شعری مقدم
معاون محترم وزیر و مدیرعامل شرکت ملّی صنایع پتروشیمی
موضوع: روش اجرایی شیوه‌نامه حلّ اختلاف
سلام علیکم،
با احترام، به استحضار می‌رساند، نظر به اینکه بعضی از شرکت‌ها سوال‌های متعدد و بعضاً مشابهی را در خصوص نقاط ابهام و سکوت شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی ابلاغی مقام عالی وزارت (به شماره 1/260112-28 مورّخ 05/06/1393) مطرح نمودند[5] که در راستای اجرای بند (۴-۸) شیوه‌نامه حلّ اختلاف، ایرادات مطروحه طی جلسات متعدد از سوی اعضای محترم هیأت عالی حلّ اختلاف مورد بررسی و مآلاً روش اجرایی پیوست تهیه و تدوین و ابلاغ می‌شود، لذا خواهشمند است دستور فرمایید با رعایت مفاد شیوه‌نامه و روش اجرایی مزبور و نیز بکارگیری کاربرگ‌های تعریف شده در جهت ایجاد رویه واحد در رسیدگی به اختلافات قراردادی، اهتمام لازم را معمول نمایند.
و من ا… التوفيق
شجاع‌‌الدین بازرگانی
روش اجرایی شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف
فهرست عنوان‌ها:
1- مقدمه.
2- هدف.
3- دامنه کاربرد.
4- تعاریف.
5- انواع اختلاف.
6- معیارهای انتخاب اعضای هیأت حلّ اختلاف و نحوۀ معرّفی آن‌ها.
7- تشکیل هیأت‌های حلّ اختلاف.
8- درخواست رسیدگی.
9- نحوۀ رسیدگی به درخواست‌ها.
10- دبیرخانه هیأت عالی.
11- نظارت و ارزیابی عملکرد هیأت‌های حلّ اختلاف.
12- ایجاد سامانه گردش‌کار حلّ اختلاف.
13- نمودار گردش‌کار حلّ اختلاف.
14- گردش‌کار گزارش‌های حلّ اختلاف.
پیوست‌ها
1- کاربرگ معرّفی اشخاص برای عضویت در هیأت حلّ اختلاف.
2- کاربرگ درخواست رسیدگی.
3- کاربرگ فهرست مستندات درخواست.
4- کاربرگ تعهد متقاضی رسیدگی به قبول تصمیم هیأت.
5- فهرست وارسی شکلی درخواست‌ها.
6- کاربرگ اعلام نظر کارفرما.
7- کاربرگ ارجاع بررسی مورد اختلاف به کارشناس.
8- کاربرگ گزارش کارشناسی.
9- کاربرگ اعلام نظر هیأت.
10- کاربرگ راهکارهای پیشنهادی هیأت‌ها.
11- کاربرگ گزارش ماهانه پیشرفت رسیدگی‌ها در هیأت.
پیش‌نویس روش اجرایی شیوه‌نامه حلّ اختلاف
1- مقدمه
1-1- این روش اجرایی، در اجرای «بند 4-8»[6] شیوه‌نامه حلّ اختلاف‌های قراردادی ابلاغی وزیر محترم نفت به شماره ۲6۰۱۱۲- 1/28 مورّخ 05/06/1393، تهیه شده است.
1-2- حلّ اختلاف قراردادها باید بر اساس شیوه‌نامه حلّ اختلاف‌های قراردادی، این روش اجرایی و سایر روش‌های اجرایی که ابلاغ خواهد شد، انجام شود.
2- هدف
2-1- ایجاد نظم، هماهنگی، سرعت و دقت در رسیدگی‌ها.
2-2- تحقق مسؤولیت‌پذیری و پاسخگویی افراد مسؤول در روند حلّ اختلاف.
2-3- استفاده از نتایج رسیدگی‌ها در اصلاح روش‌ها.
2-4- نظارت بر گردش‌کارهای حلّ اختلاف برای بالابردن سطح کمّی و کیفی رسیدگی‌ها و نتیجه بخش بودن آن‌ها.
3- دامنه کاربرد
این روش اجرایی، در مورد قراردادهای مربوط به طرح‌های شرکت‌های اصلی و فرعی تابعۀ وزارت نفت، با انواع روش‌های اجرا، کاربرد دارد.
4- تعاریف
4-1- شرکت‌های اصلی.
شرکت‌های ملّی نفت، گاز، پتروشیمی و پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران که تابع وزارت نفت هستند، می‌باشند.
4-2- شرکت‌های فرعی
شرکت‌هایی هستند که بیش از پنجاه درصد سهام آن‌ها متعلّق به شرکت‌های اصلی تابع وزارت نفت است.
4-3- کارفرما
شرکت‌های اصلی یا شرکت‌های فرعی هستند که در قرارداد با تأمین‌کنندگان کالا، پیمانکاران و مهندسان مشاور به عنوان کارفرما تعیین شده‌اند.
4-4- طرف قرارداد
تأمین‌کنندگان کالا، پیمانکاران و مهندسان مشاور طرف قرارداد با شرکت‌های اصلی یا شرکت‌های فرعی هستند. در این روش اجرایی، طرف قرارداد، متقاضی رسیدگی یا درخواست‌کننده نیز نامیده می‌شود.
4-5- نماینده کارفرما
شخص/ اشخاصی هستند که از سوی کارفرما به عنوان نماینده، برای حضور در جلسه رسیدگی، به هیأت حلّ اختلاف معرّفی می‌شوند.
4-6- نماینده طرف قرارداد
دارندگان امضای مجاز طرف قرارداد یا نمایندگان آن‌ها هستند که، به عنوان نماینده تام‌الاختيار، برای حضور در جلسه رسیدگی، به هیأت حلّ اختلاف معرّفی می‌شوند.
4-7- شیوه‌نامه
منظور شیوه‌نامه حلّ اختلاف‌های قراردادی ابلاغی وزیر محترم نفت است.
4-8- هیأت عالی
منظور از هیأت عالی، هیأت عالی حلّ اختلاف است
4-9- هیأت
منظور از هیأت، هیأت حلّ اختلاف در شرکت‌های اصلی است.
4-10- روز
منظور از روز برای مهلت‌های تعیین‌شده در این روش اجرایی، روزهای کاری است.
5- انواع اختلاف
اختلاف‌هایی که در هیأت‌های حلّ اختلاف رسیدگی می‌شود، از نظر منشأ ایجاد آن به شرح زیر تفکیک می‌گردد:
5-1- دوگانگی در اسناد و مدارک پیمان.
5-2- برداشت متفاوت دو طرف از اسناد و مدارک پیمان.
5-3- انجام ندادن تعهّدات یا اقدام هر یک از دو طرف قرارداد.
5-4- تغییرات و شرایط به وجود‌آمده خارج از قرارداد یا اختیار دو طرف قرارداد.
نوع اختلاف از نظر چگونگی پاسخگویی قرارداد به شرح زیر است:
5-5- روش جبران خسارت و رفع اختلاف در قرارداد وجود دارد.
5-6- روش جبران خسارت و رفع اختلاف در قرارداد وجود ندارد.
6- معیارهای انتخاب اعضای هیأت حلّ اختلاف و نحوۀ معرّفی آن‌ها
6-1- انتخاب اعضای هیأت حلّ اختلاف، و تأیید صلاحیت آن‌ها، بر اساس معیارهای زیر صورت می‌گیرد.
6-1-1- صلاحیت عمومی
– تسلط کافی بر قوانین و مقرّرات موضوع مربوط.
– دارا بودن حداقل ۱۰ سال فعالیّت مفید و مستمر در حوزه حرفه تخصصی.
– واجد حسن شهرت.
– امانتداری و اتصاف به انصاف.
– آشنایی کافی به زبان انگلیسی.
6-1-2- صلاحیت اختصاصی
– دارا بودن تحصیلات دانشگاهی حداقل کارشناسی (در رشته‌های فنی، مالی، حقوقی).
– توانایی تشخیص و تحلیل مبانی اختلاف و تطبیق آن با قوانین و ضوابط حاکم بر اختلاف.
– شناخت کافی از نظام‌های حاکم بر طرح‌ها و انواع قراردادها و نیز توانایی لازم جهت تجزیه و تحلیل در حوزه تخصصی.
6-2- به منظور دریافت تأیید صلاحیت اشخاص کاندیدشده برای عضویت در هیأت حلّ اختلاف از هیأت عالی، مدیرعامل شرکت اصلی باید ضمن معرّفی اشخاص مورد نظر، مشخصات افراد یادشده را که در «کاربرگ ۱» درج می‌گردد به دبیرخانه هیأت عالی ارسال دارد.
7- تشکیل هیأت‌های حلّ اختلاف
7-1- هیأت حلّ اختلاف هر یک از شرکت‌های اصلی، پس از صدور حکم اعضای آن از سوی مدیرعامل شرکت، تشکیل می‌گردد. ریاست هیأت حلّ اختلاف، از بین اعضای هیأت، از سوی مدیرعامل شرکت انتخاب می‌شود.
7-2- جلسات هیأت حلّ اختلاف به طور منظم و با دعوت رئیس هیأت، به تناسب میزان درخواست‌های رسیدگی دریافت‌شده، برگزار می‌شود. تعداد جلسات هیأت باید به نحوی برنامه‌ریزی گردد که اعلام نظر در مورد هر درخواست رسیدگی، از تاریح تکمیل مدارک بیشتر از 45 روز نشود. در موارد ویژه‌ای که به دلیل تنوع اختلاف و لزوم صرف وقت برای تکمیل اطلاعات و یا ضرورت بررسی‌های کارشناسی نیاز به مدّت بیشتری باشد، این مدت، بر اساس گزارش توجیهی هیأت و تأیید هیأت عالی برای یک دوره 45 روزۀ دیگر، قابل تمدید است.
7-3- دبیرخانه هیأت، در محل حوزه مدیرعامل شرکت اصلی است و تمام مکاتبات هیأت و دبیرخانه آن، از سوی دبیرخانه هیأت و با امضای رئیس هیأت انجام می‌شود.
8- درخواست رسیدگی
8-1- طرف قرارداد هنگامی می‌تواند از هیأت حلّ اختلاف درخواست رسیدگی کند که پیش‌تر مورد اختلاف را با کارفرما مطرح کرده ولی با مذاکره و یا مکاتبه به نتیجه نرسیده باشد و در مدّت ده روز از اعلام کتبی موضوع به کارفرما، پاسخ دریافت نکرده و یا پاسخ دریافت‌شده مورد قبول او نباشد.
8-2- متقاضی رسیدگی یا طرف قرارداد باید درخواست خود را طبق «کاربرگ پیوست ۲» به همراه مستندات مربوط طبق «کاربرگ ۳» تهیه کند و به همراه تعهد پذیرش رأی هیأت که طبق «کاربرگ پیوست 4» تنظيم شده است و مستنداتی که مبنای ادعا و درخواست رسیدگی او است، در دو نسخه به دبیرخانۀ هیأت حلّ اختلاف مربوط ارسال دارد. رسیدگی تنها به موارد درج شده در درخواست رسیدگی انجام می‌شود.
یادآوری: درخواست رسیدگی، تعهد پذیرش رأی هیأت و تمام ضمائم درخواست باید از سوی دارندگان امضای مجاز طرف قرارداد، امضا و مهر شود.
8-3- اختلاف قراردادهایی که کارفرما اقدام به فسخ قرارداد کرده است، قابل رسیدگی در هیأت‌های حلّ اختلاف نیست.
8-4- با توجه به تبصره «ماده ۱» شیوه‌نامه[7]، در صورت تشکیل بیش از یک هیأت حلّ اختلاف در هر یک از شرکت‌های اصلی، ترتیب ارجاع درخواست‌های رسیدگی به این هیأت‌ها، به صورت نوبتی و به ترتیب تاریخ دریافت درخواست‌ها از سوی دبیرخانه، خواهد بود.
9- نحوۀ رسیدگی به درخواست‌ها
9-1- دبیرخانه هیأت حلّ اختلاف، پس از دریافت هر درخواست رسیدگی، باید آن را از نظر کامل‌بودن اطلاعات و مدارک مورد نیاز طبق «فهرست وارسی پیوست ۵»، به صورت شکلی رسیدگی نماید و در صورت وجود نقص در اطلاعات و مدارک، تکمیل نواقص را به متقاضی اعلام دارد.
دبیرخانه، درخواست‌های رسیدگی را که کامل باشد، برای اعلام نظر کارفرما ارسال می‌کند و پس از دریافت نظریه کارفرما، طبق «کاربرگ پیوست 6»، نظر کارفرما را نسبت به ادعای طرف قرارداد، برای طرف قرارداد ارسال و پس از دریافت پاسخ طرف قرارداد، رسیدگی به درخواست طرف قرارداد را با توجه به برنامۀ کاری هیأت، در دستور کار هیأت قرار می‌دهد.
هرگاه در مدّت هفت روز از دریافت هر اعلامیه دبیرخانه، در مورد تکمیل اطلاعات و مدارک و یا اعلام نظر، پاسخی از سوی طرف قرارداد دریافت نگردد، درخواست متقاضی، بایگانی می‌شود.
9-2- دبیرخانه هیأت، طبق برنامۀ کاری هیأت، هر مورد اختلاف را در جلسه هیأت مطرح می‌نماید.
هرگاه به تشخیص هیأت، موضوع اختلاف ناشی از ابهام در دستورالعمل‌ها باشد، رئیس هیأت باید نحوۀ اجرای آن را از مرجع صادرکنندۀ دستورالعمل، استعلام نموده و نتیجه را به دو طرف قرارداد، ابلاغ نماید.
در صورتی‌که به تشخیص هیأت، برای تصمیم‌گیری نیاز به اندازه‌گیری، مترۀ کارها و انجام محاسبات تفصیلی باشد، بررسی آن به کارشناس ارجاع می‌شود. دبیرخانه بررسی موضوع را طبق «کاربرگ پیوست ۷»، به کارشناس منتخب هیأت ارجاع می‌دهد و پس از دریافت گزارش کارشناسی تهیه‌شده طبق «کاربرگ پیوست ۸» آن را به هیأت، منعکس می‌نماید. با توجه به مسؤولیت هیأت در رسیدگی و تصمیم‌گیری اختلاف‌ها، انتخاب کارشناس در اختیار هیأت است. حق‌الزحمه کارشناسی، طبق تعرفه‌هایی که از سوی هیأت عالی تعیین می‌شود، با نظر هیأت محاسبه و پرداخت می‌گردد. هزینه کارشناسی در ابتدا به صورت موقت از سوی متقاضی رسیدگی پرداخت می‌شود و هیأت همزمان با تصمیم‌گیری در هر مورد اختلاف، سهم هر یک از دو طرف قرارداد را در تأمین هزینه کارشناسی آن، تعیین و به صورت قطعی و در «کاربرگ ۹»، درج می‌نماید.
دبیرخانه هیأت عالی، با شناسایی کارشناسان منتخب هیأت‌ها و سایر کارشناسان دارای صلاحیت حرفه‌ای، فهرستی از کارشناسان مورد نیاز برای بررسی‌های مسائل حلّ اختلاف تهیه می‌نماید تا پس از تأیید هیأت عالی، هیأت‌های حلّ اختلاف برای استفاده از نظر کارشناسی بتوانند از فهرست یادشده استفاده کنند. تعرفه‌های خدمات کارشناسی، بر اساس پیشنهاد هیأت عالی و تصویب وزیر محترم نفت تعیین و از سوی دبیرخانه ابلاغ خواهد شد.
یادآوری: ارجاع خدمات کارشناسی به اعضای هیأت‌های حلّ اختلاف مجاز نیست.
9-3- دبیرخانه، هفت روز پیش از موعد جلسه، از کارفرما و طرف قرارداد مربوط برای حضور نمایندگان آن‌ها در جلسه رسیدگی هیأت، دعوت به‌عمل می‌آورد.
رسیدگی هیأت حلّ اختلاف به هر مورد اختلاف با حضور نمایندگان کارفرما و طرف قرارداد، بر اساس قرارداد منعقدشده، مستندات دریافت شده از سوی دو طرف و با توجه به توضیحات آن‌ها انجام می‌شود.
9-4- هیأت حلّ اختلاف، پس از شنیدن توضیحات نمایندگان کارفرما و طرف قرارداد و بر حسب مورد، دریافت گزارش کارشناسی و اطلاعات درخواستی، نسبت به موضوع اختلاف تصمیم‌گیری می‌نماید.
تصمیم هیأت که طبق «کاربرگ پیوست ۹» به امضای اعضای هیأت می‌رسد، از سوی دبیرخانه هیأت به دو طرف قرارداد ابلاغ می‌گردد.
یادآوری: با توجه به «ماده 4» شیوه‌نامه، در صورتی که اختلاف تصمیم‌گیری‌شده از نوع اختلافی باشد که راه حل آن در قرارداد وجود نداشته است با تصمیم هیأت، موجب افزایش بیش از ۲۵ درصد مبلغ قرارداد گردد، کارفرما موظّف است، پس از دریافت تصمیم هیأت، طبق اساسنامه شرکت مربوط، نسبت به دریافت مصوبه مورد نیاز از مراجع تعیین‌شده در «ماده 4» شیوه‌نامه، اقدام کرده و سپس تصمیم هیأت را اجرا کند.
9-5- هرگاه در روند اجرای این روش اجرایی برای رسیدگی یک اختلاف قراردادی، کارفرما اقدامات لازم مانند اعلام نظر در مهلت مقرر یا معرّفی نماینده را انجام ندهد، دبیرخانه هیأت با نظر هیأت، موضوع را به مقام مسؤول مافوق کارفرما گزارش می‌کند تا از سوی مقام مافوق، تصمیم لازم برای رفع مانع رسیدگی گرفته شود.
10- دبیرخانه هیأت عالی حلّ اختلاف
دبیرخانه هیأت عالی، در محل معاونت حقوقی و امور مجلس وزارت نفت است و تمام مکاتبات هیأت عالی و دبیرخانه آن، از سوی دبیرخانه و با امضای رئیس هیأت انجام می‌شود.
11- نظارت و ارزیابی عملکرد هیأت‌های حلّ اختلاف
11-1- هیأت‌ها موظّف هستند برای هر مورد حلّ اختلاف، پس از خاتمه رسیدگی و اعلام تصميم هیأت، با توجه به منشأ ایجاد اختلاف، راهکار پیشنهادی خود را طبق «کاربرگ پیوست ۱۰» برای پیش‌گیری از بروز اختلاف در موارد مشابه به همراه «کاربرگ پیوست ۹» (کاربرگ تصمیم هیأت) برای هیأت عالی ارسال دارند. دبیرخانه هیأت عالی، گزارش‌های دریافتی را در جلسه هیأت عالی مطرح می‌نماید.
11-2- هیأت عالی، راهکارهای پیشنهادی هیأت‌های حلّ اختلاف را بررسی نموده و در صورتی که با اصلاح رویه‌ها و دستورالعمل‌ها بتوان در قراردادهای آینده از بروز اختلاف در موارد مشابه پیش‌گیری کرد، اعلام نظر می‌نماید. نظر هیأت عالی برای تکمیل و اصلاح رویه‌ها و دستورالعمل‌ها، توسط رئیس هیأت به وزیر محترم نفت گزارش می‌گردد تا طبق دستور وزیر محترم نفت، اقدام لازم انجام شود.
11-3- دبیرخانه هیأت‌ها موظّف هستند تا روز هفتم هر ماه، گزارش ماهانه پیشرفت رسیدگی درخواست‌های حلّ اختلاف طی ماه پیش را طبق کاربرگ پیوست ۱۰، تهیه و برای هیأت عالی ارسال دارند. دبیرخانه هیأت عالی گزارش ماهانه حلّ اختلاف را کنترل نموده و در صورت کامل‌بودن اطلاعات مربوط، آن گزارش را به هیأت عالی منعکس می‌نماید. هرگاه گزارش ماهانه ناقص باشد، دبیرخانه باید پیگیری لازم را برای تکمیل آن انجام دهد.
11-4- هیأت عالی با بررسی گزارش‌های ماهانه در صورت مشاهده تأخیر و یا کمبودهایی در روند رسیدگی در هر یک از هیأت‌ها، نسبت به اصلاح روند رسیدگی‌ها اعلام نظر می‌نماید و در صورتی که تصمیمی از سوی وزیر محترم نفت لازم باشد، موضوع توسط رئیس هیأت عالی به وزیر محترم نفت، منعکس می‌گردد تا طبق دستور وزیر، اقدام لازم انجام شود.
هرگاه هیأت عالی با بررسی گزارش‌های ماهانه، اصلاح و یا تکمیل روش‌های اجرایی شیوه‌نامه را لازم بداند، نسبت تجدید نظر آن‌ها اقدام می‌نماید.
12- ایجاد سامانه گردش‌کار حلّ اختلاف
به‌منظور مستندسازی و تسریع در گردش‌کار حلّ اختلاف قراردادها از مرحله درخواست رسیدگی تا مرحله ابلاغ تصميم‌ها، و نظارت و ارزیابی عملکرد هیأت‌ها، دبیرخانه هیأت عالی، سامانۀ کامپیوتری را به صورت برخط (Online) طراحی می‌نماید، تا تمام فعالیت‌های هیأت‌ها و هیأت عالی، با استفاده از آن اجرا گردد.
13- نمودار گردش‌کار حلّ اختلاف
14- گردش‌کار گزارش‌های حلّ اختلاف
كاربرگ 13- فهرست مصادیق «بند 6-8» ماده 8 شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف قراردادی | |
ردیف | عنوان |
1 | وجود نقص در هر یک از کاربرگ‌های 2 و 3 و 4 و امضاهای مجاز متقاضی. |
2 | سپری شدن مهلت 14 روزه طرف قرارداد برای تکمیل مدارک. |
3 | مطرح‌نکردن موارد اختلاف با کارفرما، پیش از درخواست رسیدگی از هیأت یا سپری نشدن مهلت 10 روزه کارفرما برای اعلام پاسخ، در مواردی که موضوع اختلاف به کارفرما منعکس شده است. |
4 | عدم اختيار/صلاحيت كافي و معتبر نمايند(گان) هر يك از طرفين براي حضور در جلسات رسيدگي. |
5 | وجود نقص امضا در صورتجلسات رسيدگي يا در مصوّبات هیأت. |
6 | استعلام نکردن هیأت از مرجع صدور بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌ها در مواردی که اختلاف ناشی از برداشت متفاوت دو طرف از مفاد ضوابط پیشگفته است. |
7 | عدم انطباق تصمیم هیأت با اعلام نظر مراجع صدور بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌ها. |
8 | مستند و مستدل نبودن تصميم هيأت. |
9 | تصميم‌گيري هیأت در مواردی که جزو درخواست یا درخواست متقابل طرف‌ها نبوده است. |
10 | عدم تصميم‌گيري هیأت نسبت به بخش(هايي) از درخواست/ درخواست متقابل طرف(ها). |
11 | تصمیم‌گیری هیأت در خارج از حدود اختیارات تعیین‌شده برای هیأت‌ها. |
12 | مبهم بودن یا قاطع نبودن تصمیم هیأت. |
كاربرگ 14-1 درخواست رسيدگي در هيأت عالي حلّ اختلاف قراردادی
شركت متقاضي در هيأت عالي: |
|
شركت طرف اختلاف: |
|
شماره و موضوع قرارداد: |
|
شماره و تاريخ تصميم هيأت حلّ اختلاف: |
|
الف: اطلاعات كلي
طرف قرارداد (پيمانكار/ مشاور/ سازنده/ تأمين‌كننده/ فروشنده/ …): | |||
كارفرما: | شماره قرارداد: | ||
موضوع قرارداد: | |||
نوع قرارداد (EPC, PC, C & etc.): | |||
تاريخ نفوذ قرارداد: | مدت اوليه قرارداد: | مدت تمديد شده: | |
مبلغ اولیه قرارداد: ریالی ارزی | مبلغ قرارداد با احتساب الحاقیه‌ها (آخرین مبلغ قرارداد) | ||
وضعیت قرارداد | تضمین انجام تعهدات | ||
خاتمه | فسخ | تضمین پیش‌پرداخت | |
بركناري | تحويل موقت | سپرده حسن انجام کار | |
تحويل قطعي | متوقف | شماره و تاریخ تصمیم هیأت حلّ اختلاف قراردادی: | |
در دست اجرا | ساير | متقاضی رسیدگی در هيأت حلّ اختلاف قراردادي: | |
درصد پيشرفت فيزيكي: | متقاضي رسيدگي در هيأت حلّ اختلاف قراردادي عالي (متقاضي عالي): | ||
درصد پيشرفت مالي: | |||
درصد پيشرفت كل: | |||
درصد پرداخت شده: | |||
ماهيت نرخ قرارداد (فهرست بها يا مقطوع و …) | شمول تعديل: (بله/خير) | ||
متقاضي رسيدگي در هيأت عالي به استناد چه مواردي از «كاربرگ 13 – فهرست مصادیق بند 6-8 ماده 8 شیوه نامه حلّ اختلاف قراردادی» تقاضاي طرح موضوع در هيأت عالي را دارد؟ | |||
ب: درخواست(هاي) رسيدگي در هيأت عالي حلّ‌اختلاف
رديف | بخشي از تصميم يا تشريفات رسيدگي مورد اعتراض (در خصوص تصميم عيناً و بدون دخل و تصرف درج گردد) | توضيحات مستدل و مستند |
|
|
|
در صورت نياز به تعداد لازم از اين برگ كپي و نسبت به تكميل مندرجات اقدام گردد.
د: مستندات مورد نياز
– نسخه كاغذي كاربرگ رسيدگي تكميل شده هيأت عالي (كاربرگ حاضر)
– نسخه الكترونيكي (لوح فشرده) شامل پوشه‌هاي:
1- آخرين آگهي ثبتي شركت متقاضي مشخص كننده صاحبان امضاي مجاز،
2- كاربرگ رسيدگي تكميل شده هيأت عالي (كاربرگ حاضر)،
3- كاربرگ تكميل شده متقاضي رسيدگي در هيأت حلّ اختلاف، تصميم هيأت حلّ اختلاف،
4- قرارداد و الحاقيه هاي آن،
5- ساير مستندات تأثيرگذار (تفكيكي).
كه به تفكيك شده با درج عنوان دسته بندي شده است (حداكثر در 15 مگابايت).
توجه: مسئوليت ناشي از عدم ارائه مستندات فوق به شرح فوق يا ارائه مستندات تفكيك نشده و در نتيجه عدم بررسي تقاضا متوجه متقاضي رسيدگي در هيأت عالي است.
توجه: نسخه اصل كاربرگ رسيدگي بايد به صورت كاغذي به همراه مستندات فوق به هيأت عالي تحويل گردد. كاربرگ مزبور بايد به امضاي نماينده مجاز متقاضي رسيده و ممهور به مهر شركت باشد. به جز كاربرگ رسيدگي كه به صورت كاغذي و الكترونيكي[8] بايد ارائه شود، ساير مستندات بايد به صورت الكترونيكي و تفكيك شده (حداكثر در 15 مگابايت) تحويل هيأت عالي شود.
متمّم شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف قراردادی
شماره: 234055-2/20 | تاریخ: 19/05/1394 |
بأسمه تعالی
جناب آقای بازرگانی
معاون محترم امور حقوقی و مجلس و رییس هیأت عالی و حلّ اختلاف قراردادی
موضوع: شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی و روش اجرایی آن
پیرو ابلاغ شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی شماره ۲۶۰۱۱۲-1/28 مورّخ (05/06/93) با امعان نظر به گزارش واصله در خصوص استماع اظهارات فعالان غیر دولتی در حوزه صنعت نفت، اجرای مفاد شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی و روش اجرایی آن، مبتنی بر ماده (۳) قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار مصوّب ۱۳۹۰[9] که با رویکرد تعامل و تشریک مساعی این وزارتخانه با بخش خصوصی با محوریت معاونت امور حقوقی و مجلس انجام شده است، موارد ذیل با هدف تأمین خواست بخش خصوصی، جهت اجرا از سوی هیأت عالی و هیأت‌های حلّ اختلاف قراردادی شرکت‌های تابعه، ابلاغ می‌شود در نتیجه هیأت عالی مطابق وظایف مندرج در شیوه‌نامه مسئول حسن اجرای شیوه‌نامه و روش اجرایی آن و دستورات آتی می‌باشد.
1- چنانچه اجرای تصمیم صادره از سوی هیأت‌های حلّ اختلاف مستلزم اخذ مجوزهای مندرج در ماده (۴) شیوه‌نامه[10] باشد، کارفرمایان موظّفند با قید «فوریت» نسبت به اخذ مجوزها اقدام و در اجرای مفاد تصمیم هیأت حلّ اختلاف مربوطه تسریع نمایند.
2- با عنایت به مفاد بند (1-5) شیوه‌نامه[11] یاد شده شایان ذکر است، پیمانکار طرف قرارداد الزامی به طرح موضوع اختلاف در هیأت‌های حلّ اختلاف ندارد و “می‌تواند” در صورت عدم تمایل، موضوع مورد اختلاف را از طریق مرجع/ مراجع قضایی ذی‌صلاح پیگیری نماید. بدیهی است در صورت طرح موضوع مورد اختلاف در هیأت حلّ اختلاف، رعایت الزامات مفاد شیوه‌نامه و روش اجرایی آن برای طرفین لازم‌الرعایه است.
3- هیأت‌های حلّ اختلاف قراردادی موظّفند در جلسات رسیدگی علاوه بر دعوت از طرفین اختلاف، از نماینده انجمن مربوط به نوع فعالیّت پیمانکار طرف اختلاف دعوت نمایند و پس از استماع نظرات نماینده مزبور و ختم رسیدگی با رعایت حقوق طرفین اختلاف، تصمیم مقتضی اتخاذ نمایند.
4- چنانچه تشکل صنفی با جامعه آماری مشخص که همه انجمن‌های فعال در حوزه صنعت نفت را در سطح کشور پوشش دهد، تشکیل شده باشد، حضور نماینده تشکل مزبور در جلسات هیأت عالی حلّ اختلاف بلامانع است. در صورت عدم تأسیس نهاد مزبور، معاونت حقوقی و مجلس با رویکرد همکاری و مساعدت با بخش خصوصی در راستای تسهیل تحقق تشکل صنفی مزبور در حوزه صنعت نفت پیگیری نماید.
بیژن زنگنه
شیوه‌نامۀ حلّ اختلاف‌های قراردادی
شماره: 5/3103 | تاریخ: 01/07/1394 |
بأسمه تعالی
جناب آقای مقدمی زاد
رئیس محترم هیأت حلّ اختلاف قراردادی شرکت ملّی گاز ایران
موضوع: شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی و روش اجرایی آن
سلام عليكم،
با احترام، در اجرای بند ۳ ابلاغیه شماره ۲۳۴۰۵۵-۲/20 مورّخ 19/0۵/94 مقام عالی وزارت (تصویر پیوست) نمایندگان انجمن‌های فعال در حوزه صنعت نفت به شرح جدول پیوست معرفی می‌گردند. مقتضی است در جلسات رسیدگی به اختلافات قراردادی نظر به نوع فعالیّت مبتنی بر موضوع قرارداد به طور همزمان از نماینده انجمن مربوطه دعوت و در فرآیند رسیدگی حضور وی ثبت گردد.
و من ا… التوفیق
شجاع الدین بازرگانی
[1]. «جزء ۶» از «بند ب» ذیل «ماده ۳» قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت (مصوّب 19/02/1391):
– اعمال نظارت و كنترل عملكرد شركت‌هاي تابعه در زمينه‌هاي مالي، فني، اداري، حقوقي، بازرگاني، پژوهشي، قراردادها و ساير امور.
[2]. «ماده 91» قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی: دادرس در موارد زیر باید از رسیدگی امتناع نموده و طرفین دعوا نیز می‌توانند او را رد کنند.
الف. قرابت نسبی یا سببی تا درجه سوم از هر طبقه بین دادرس با یکی از اصحاب دعوا وجود داشته باشد؛ ب. دادرس قیم یا مخدوم یکی از طرفین باشد و یا یکی از طرفین مباشر یا متکفّل امور دادرس یا همسر او باشد؛ ج. دادرس یا همسر یا فرزند او، وارث یکی از اصحاب دعوا باشد؛ د. دادرس سابقاً در موضوع دعوای اقامه شده به عنوان دادرس یا داور یا کارشناس یا گواه اظهارنظر کرده باشد؛ ه. بین دادرس و یکی از طرفین و یا همسر یا فرزند او دعوای حقوقی یا جزایی مطرح باشد و یا در سابق مطرح بوده و از تاریخ صدور حکم قطعی دو سال نگذشته باشد؛ و. دادرس یا همسر یا فرزند او دارای نفع شخصی در موضوع مطروح باشند.
[3] .Dispute Resolution Clauseبند حلّ اختلاف (در قرارداد) –
[4]. منظور ضابطۀ نسل سوّم، دستورالعمل حلّ اختلاف قراردادی پیشین (موضوع ابلاغیۀ شمارۀ 540877-1/28 مورّخ 05/12/1391 وزیر نفت) است که اصلاح آن، طیّ نامۀ شمارۀ ۵۰۵۰۰۶/م‌ح‌م مورّخ 15/11/1391، توسّط معاون امور حقوقی و مجلس وزارت نفت، از وزیر نفت درخواست شده بود.
[5]. ارجاع به بخشنامه رویه طرح پرسش/مسأله توسط دست اندرکاران معاملات صنعت نفت (مورّخ 20/06/1398)
[6]. «بند 4-8» از «ماده ۸» شیوه‌نامۀ شیوه‌نامه حلّ اختلاف‌های قراردادی (مصوّب 19/02/1391): هیأت عالی وظایف و مسئولیت‌های زیر را به عهده خواهد داشت:
– تهیه و ابلاغ روش‌های لازم برای نحوۀ رسیدگی به اختلاف‌ها و شکایات و نظارت بر اجرای دقیق مقرّرات این شیوه‌نامه و عملکرد هیأت‌ها.
[7]. تبصره ذیل «ماده ۱» شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی (مصوّب 05/06/1393):
– در صورت تشکیل بیش از یک هیأت در هر شرکت اصلی، نحوۀ ارجاع درخواست‌های شرکت‌های طرف قرارداد به این هیأت‌ها به ترتیبی خواند بود که هیأت عالی حلّ اختلاف تعیین خواهد کرد.
[8]. «بند الف» از «ماده 2» قانون تجارت الکترونیکی: داده پیام (Data Massage): هر نمادی از واقعه، اطلاعات یا مفهوم است که با وسایل الکترونیکی، نوری و یا فناوری‌های جدید اطلاعات تولید، ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش می‌شود.
«ماده 12» قانون تجارت الکترونیک: اسناد و ادله اثبات دعوی ممکن است به صورت داده پیام بوده و در هیچ محکمه یا اداره دولتی نمی‌توان براساس قواعد ادله موجود، ارزش اثباتی «داده پیام»را صرفاً به دلیل شکل و قالب آن رد کرد.
«ماده 14» قانون تجارت الکترونیک: کلیۀ «داده پیام»هایی که به طریق مطمئن ایجاد و نگهداری شده‌اند از حیث محتویات و امضای مندرج در آن، تعهدات طرفین یا طرفی که تعهد کرده و کلیۀ اشخاصی که قائم‌مقام قانونی آنان محسوب می‌شوند، اجرای مفاد آن و سایر آثار در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضایی و حقوقی است.
[9]. «ماده ۳» قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار (مصوّب 11/06/1390): دستگاه‌های اجرائی مکلفند هنگام تدوین یا اصلاح مقررات، بخشنامه‌ها و رویه‌های اجرایی، نظر تشکل‌های اقتصادی ذی‌ربط را استعلام کنند و مورد توجه قرار دهند.
[10]. «ماده 4» شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی (مصوّب 05/06/1393): چنانچه اجرای تصمیم صادره از سوی هیأت‌های حلّ اختلاف دارای بار مالی بوده و یا اینکه به دلایل افزایش سقف و حجم قرارداد مستلزم اخذ مجوز از مراجعی همانند هیأت مدیره شرکت کارفرما، کمیسیون معاملات شرکت مربوطه یا هیأت ترک تشریفات مناقصه و یا نظایر آن‌ها، باشد شرکت کارفرما موظّف است قبل از ابلاغ تصمیم صادره برای اجرا نسبت به کسب مجوزهای لازم اقدام نماید در هر صورت تصمیم‌های هیأت‌ها صرفاً در چارچوب موازین قانونی و با رعایت کلیۀ مقررات و با لحاظ اختیارات هیأت مدیره شرکت مطابق اساسنامه آن معتبر و قابل اجرا می‌باشد.
[11] «بند 1-5» از «ماده 5» شیوه‌نامه حلّ اختلاف قراردادی (مصوّب 05/06/1393):
– هرگاه یک شرکت طرف قرارداد با یک شرکت اصلی صنعت نفت یا شرکت تابعه آن در اجرای یک قرارداد نتواند با مذاکره با کارفرمای خود به تفاهم و نتیجه برسد، می‌تواند حل مشکل خود را از هیأت حلّ اختلاف شرکت اصلی ذی‌ربط درخواست کرده و کتباً از هیأت حلّ اختلاف تقاضای رسیدگی و تصمیم‌گیری کند.
