به‌طور کلّی، پیمانکار [اصلی] در قبال تأخیرات غیرموجّهی که پیمانکاران جزء او متحمّل شده‌اند، پاسخگو می‌باشد. بااین‌حال، چنانچه یک پیمانکار جزءِ ردیف دوّم مسبّبِ یک تأخیر باشد، و پیمانکار اصلی و پیمانکار جزءِ ردیف اوّل تلاش‌های مجدّانه‌ای را به‌منظور تسریع کارِ پیمانکار ردیف دوّم انجام دهند، پیمانکار اصلی می‌تواند در قبال تأخیر، معذور باشد. به‌سبب اینکه فعلِ پیمانکار جزءِ ردیف دوّم ممکن است ورای کنترل پیمانکار [اصلی] بوده و ناشی از قصور یا بی‌مبالاتی پیمانکار نباشد، پیمانکار ممکن است نه [در معرضِ] برآورد خسارات تعیینی و نه جبران [مالی] برای چنین تأخیری باشد.

کارفرمایانِ بسیاری، به‌ویژه دولت‌های ایالتی، تأیید صلاحیّت پیش [از اجرای] پیمانکاران جزئی را که در پروژۀ وی انجام [کار] می‌نمایند، متقبّل می‌شود. بااین‌حال، ازآنجاکه فرآیند تأیید صلاحیّت پیش [از اجراء]، ملائت یا توانایی اجرای پیمانکار جزء را تضمین نمی‌کند، پیمانکار اصلی ممکن است کماکان در قبال تأخیرات پیمانکاران جزءِ ازقبل‌‌تأییدصلاحیّت‌شده، مسئول باشد. به بیانی دیگر، هنگامی که پیمانکار، یک تأمین‌کننده را از فهرست تأییدشدۀ کارفرما برمی‌گزیند، و کارفرما بازرسانی در کارگاه تأمین‌کننده و کارگاه پروژه دارد، اگر ثابت شود که مصالح، معیوب هستند، پیمانکار می‌تواند در قبال تأخیرات به‌سبب تخریب و دوباره‌کاری، معذور باشد.

یک پیمانکار جزء یا تأمین‌کننده که پیمانکار [اصلی] را در عملکرد خود به تأخیر می‌اندازند، ممکن است در قبال هزینه‌های به‌وقوع‌پیوستۀ تأخیر، من‌جمله خسارات تعیینی، که برای پیمانکار برآورد شده‌اند، مسئول باشند. بااین‌حال، پیمانکار باید قادر به نشان‌دادن این [امر] باشد که ارزیابی کارفرما از خسارات تعیینی، ناشی از تأخیر پیمانکار جزء بوده است. چنانچه پیمانکار در تأخیر سهیم بوده باشد، نمی‌تواند مستحقّ [دریافت] خسارات از پیمانکار جزء گردد. در هر صورت، اگر پیمانکار جزء، در قبال تأخیر به پیمانکار [اصلی] پاسخگو باشد، خسارات قابل بازیابی از از محلّ  تضمین پیمانکار جزء، نمی‌تواند شامل بهرۀ پیش از [صدور] حکم در مورد یک ادّعای تأخیر گردد، زیرا چنین موارد ادّعایی نمی‌توانند با صحّت کافی محاسبه نمود تا به‌عنوان [خسارات] تعیینی در نظر گرفته شوند. یک پیمانکار اصلی که پیمانکار جزء را به تأخیر می‌اندازد، می‌تواند نسبت به پیمانکار جزء مسئول باشد، در قبال هزینه‌های تأخیر، که می‌تواند شامل منافع ازدست‌رفته در قراردادهای جزء باشد که [پیمانکار جزء] می‌توانست حاصل کند، درصورتی‌که ظرفیّت [ارائه] تضمینِ خود را از دست نداده بود. تأخیر غیرموجّه پیمانکار اصلی می‌تواند ترک کار یا امتناع از انجام [کار] توسّط پیمانکار جزء را توجیه کند. بااین‌حال، پیمانکار جزء باید اثبات نماید که تأخیرات ناشی از پیمانکار اصلی بوده‌اند. اگر در اینگونه عمل کردن، ناکام بماند، ترک کار غیرقابل توجیه، و نقض قرارداد جزء خواهد بود. هم‌چنین اگر پیمانکار جزء به عملکرد خود پس از شکایت‌کردن از نقض و تأخیرِ پیمانکار [اصلی] ادامه دهد، پیمانکار جزء نمی‌تواند بر همان نقض به‌منظور توجیه ترک کار خود، اتّکاء کند.

وظیفۀ پیمانکار اصلی نسبت به پیمانکاران جزء، پاسخگویی در قبال هماهنگی برنامه‌ریزیِ زمانی را شامل می‌شود، به‌گونه‌ای که کارِ پیمانِ جزء بتواند طیّ زمان بیان‌شدۀ قرارداد تکمیل شود. ممکن است پیمانکار اصلی تلاش کند تا از خود در مقابل مسئولیت در قبال خسارات تأخیر پیمانکار جزء، از طریق إنضمامِ یک بندِ «عدم [پرداخت] خسارات تأخیر» در قرارداد جزء، محافظت نماید. اگر از سوی پیمانکار چشم‌پوشی نشود، این بند قابل اجراء خواهد بود، مگر آنکه [موارد] استثناء در مورد آن اعمال شوند. برای مثال، ممکن است تأخیر مشمول شروط بند عدم تأخیر در قرارداد جزء نباشد.