• مقادیر کاری که باید نصب شود.

نقطة آغاز برای تعیین اندازۀ استراحت‌گاه، برآورد مقادیر تجهیزات و مصالحی است که باید نصب شوند، ازجمله اقلام تجهیزات مهندسی‌شده، متراژ لوله‌کشی، مترمکعّب بتن، تعداد ابزاردقیق‌ها، تناژ فولاد سازه‌ای ساخته‌شده و … . چنانچه مقادیر برآوردشده، به‌اندازةۀکافی صحیح بوده و در [ظرف] مقادیر احتیاطی موردِ استفاده برای محاسبات تعیین اندازۀ استراحت‌گاه جای ‌گیرند، آنگاه اندازۀ استراحت‌گاه می‌تواند از آثار [دامنه‌دار] مقادیر برآوردنشده یا با برآورد دستِ‌بالا، متأثّر نگردد.

بااین‌حال، چنانچه مقادیر تجهیزات و مصالح موردِ استفاده برای تعیین الزامات نیروی کار، به‌شدّت پایین لحاظ شوند، آنگاه اندازۀ استراحت‌گاه [نیز] به‌طورمشابه، دستِ‌پایین برآورد می‌گردد. چنانچه اندازۀ استراحت‌گاه برای اقامت منابع نیروی کار مورد نیاز برای نصب مقادیرِ مصالح طیّ دوره‌های زمانی مشخّص‌شده در برنامۀ زمانی، خیلی کوچک باشد، بسیار محتمل است که پروژه به تأخیر بیفتد. مبنای برنامۀ زمانی باید فرضیّات خود در تعیین اندازۀ استراحت‌گاه را مبتنی بر مقادیر برآوردی شناخته‌شده، توأم با هر عامل احتیاطی، به‌منظور پشتیبانی از دوره‌های زمانی فعّالیت کاری باقیمانده یا برنامه‌ریزی‌شدۀ برنامۀ زمانی [مبتنی بر] سی‌پی‌ام، شناسایی و مستندسازی کند.

• نسبت نیروی کار غیرمستقیم به نیروی کار مستقیم.

تعاریف نیروی کار غیرمستقیم و مستقیم، در میان پیمانکاران متفاوت است. بخشی از ساعات نیروی کار که بعضی پیمانکاران، [آن را] در نیروی کار مستقیم لحاظ می‌کنند، ممکن است توسّط دیگر پیمانکاران، [به‌عنوان] ساعات نیروی کار غیرمستقیم درنظر گرفته شود. مبنای برنامۀ زمانی باید نسبت نیروی کار غیرمستقیم به نیروی کار مستقیمِ مورداستفاده برای توسعۀ برنامۀ زمانی را مستندسازی کند. تا حدّی که نیروی کار مستقیم بیشتری مورد نیاز باشد، ملاحظات تعیین اندازۀ استراحت‌گاه باید اقامت‌های کافی برای منابع نیروی کار غیرمستقیمی که برای پشتیبانی از نیروی کار مستقیم، مورد نیاز هستند را، لحاظ نماید. مبنای برنامۀ زمانی باید فرضیّات [موردِ استفاده] برای تعیین اندازۀ استراحت‌گاه درخصوص نسبت نیروی کار غیرمستقیم به نیروی کار مستقیم را  مستندسازی کند.

• بهره‌وری نیروی کار مورداستفاده برای نصب مقادیر برآوردشده.

برآورد بهره‌وری در کارگاه، یک عامل حیاتی در برآورد اندازۀ لازمِ استراحت‌گاه‌های احداث میباشد. حتّی اگر برآوردهای مقادیر و نسبت نیروی کار مستقیم و غیرمستقیمِ لازم، درست باشند، خطاهای برآورد بهره‌وری در کارگاه می‌تواند منجرّ به خطاهایی در محاسبات اندازۀ استراحت‌گاه شود.

برآوردهای اندازۀ استراحت‌گاه پیمانکار، هنگامی که مبتنی بر برآوردهای بهره‌وری در صنعت باشند تا [بر اساس] بهره‌وری‌های متوسّط پروژه، صحیح‌تر هستند. این [امر] به‌ویژه هنگامی حائز اهمیّت است که در نظر گرفته شود که اوج حجم کاری بعضی [از نیروهای] ماهر، زودتر یا دیرتر نسبت به اوج [حجم کاری] دیگر [نیروهای] ماهر در پروژه رخ می‌دهد. برای مثال، کار[های] ساختمانی، حجم سنگینی در [مراحل] اوّلیّه دارند. در مقابل، کار ابزاردقیق و برقی، حجم سنگینی در [مراحل] پایانی دارند.

تا حدّی که پیمانکار ایی‌پی‌سی، از داده‌های بهره‌وری تاریخی توسّط [نیروی کار] ماهر در موقعیّت محلّ کار برخوردار است، برآوردهای الزامات اندازۀ استراحت‌گاه باید مبتنی بر بهره‌وری‌های افراد ماهر باشد، تا [مبتنی] بر بهره‌وری میانگین کارگاه. یک تحلیل بهره‌وری که [موضوع] فوق را به بحث می‌گذارد، باید بخشی اصلی در سند مبنای برنامۀ زمانی باشد.

• تخصیص نیروی انسانی [در] شروع زودهنگام در مقابل شروع دیرهنگام.

الزامات [هنگام] اوج [تخصیص] نیروی کار، هنگامی‌که بر مبنای شروع دیرهنگام در برنامۀ زمانی [مبتنی بر] سی‌پی‌ام محاسبه می‌شوند، معمولاً بسیار بالاتر هستند نسبت به [مقداری که برآورد] می‌شدند، اگر بر مبنای شروع زودهنگام محاسبه می‌شدند. چنانچه پیمانکار ایی‌پی‌سی تصمیم بگیرد که  توجّهاً به تاریخ‌های دیرهنگام در برنامۀ زمانی [مبتنی بر] سی‌پی‌ام کار کند، این [امر] به‌صورت منفی، الزامات استراحت‌گاه را تغییر می‌دهد. چنانچه پیمانکار ایی‌پی‌سی انتخاب کند که توجّهاً به تاریخ‌های دیرهنگام کار کند، ممکن است ناشی از محدودیت‌های اندازۀ استراحت‌گاه، از نظر فیزیکی غیرممکن شود که کار را تکمیل کند. توصیه می‌شود که یک بخش در مبنای برنامۀ زمانی به تحلیل مشکلات بالقوّۀ محدودیت در اندازۀ استراحت‌گاه، ناشی از تاریخ‌های زودهنگام در مقابل دیرهنگام، اختصاص یابد.

• تعداد، زمان‌بندی و دوره‌های زمانی منابع [انسانی] شخص ثالث که اقامت‌ در کارگاه را لازم دارند.

یک وظیفۀ دشوار در برآورد اندازۀ لازم برای استراحت‌گاه، پیش‌بینی تعداد، توزیع زمانی و دوره‌های زمانی اقامت منابع [انسانی] شخص ثالث، ازجمله کارکنان پیش‌راه‌اندازی، راه‌اندازی و آغازبه‌کار، و کارکنان خدماتِ فروشنده می‌باشد. به این اشخاص ثالث، نوعاً در حرکت به سمت پایان چرخۀ عمر یک پروژه، نیاز حاصل می‌شود. مبنای برنامۀ زمانی باید برنامۀ اقامت برای نفرات شخص ثالث را لحاظ نماید.

این ملاحظه، می‌تواند بر این مبنا طرح شود که به‌منظور اجتناب از [مواجهه با] محدودیت اقامت، نفرات مستقیم و غیرمستقیمِ احداث، در زمانی که به اشخاص ثالث در کارگاه نیاز است، به‌اندازۀ کافی از [محلّ] کار خارج شده‌اند. مطالعه‌ای متضمّن جزئیّات از الزامات نفرات شخص ثالث، برای [درج در] مبنای برنامۀ زمانی، توصیه می‌شود.

• [مقادیر] احتیاطی برای افزایش‌های الزامات مبنای نفرات.

یک عامل ناشناختۀ اصلی در محاسبات تعیین اندازۀ استراحت‌گاه، رواداری برای افزایش‌های اندازۀ استراحت‌گاه ناشی از تغییرات بعدی است که محدودۀ کاری به پروژه اضافه خواهد کرد. با این فرض که کلیّۀ فرضیّات و محاسبات تعیین اندازۀ استراحت‌گاه صحیح بودند، اگر تغییراتی رخ دهند که باید هنگامی انجام شوند که [روند] احداث، در اوج حجم یا نزدیک به آن است، استراحت‌گاه قطعاً کوچک‌تر از اندازۀ [لازم] خواهد بود.  مبنای برنامۀ زمانی باید درخصوص این موضوع بالقوّه، بحثی را مدّنظر قرار داده و ملاحظه‌ای را ارائه دهد.