[نهادِ] بین‌المللی ای‌ای‌سی‌ایی اصطلاحات «مسیر بحرانی» و «وظیفۀ بحرانی» را به‌صورت آتی تعریف می‌کند (۱):
مسیر بحرانی- طولانی‌ترین زنجیرۀ فعّالیت‌ها ([که] می‌تواند بیش از یک مسیر باشد) که حدّاقل بازۀ زمانی کلّی پروژه را ایجاد می‌کند. یک لغزش یا تأخیر در هر فعّالیت به‌اندازۀ یک دورۀ زمانی، تکمیل نهایی را متناظراً به جلو می‌راند.
وظیفۀ بحرانی- وظیفه‌ای که به‌منظور پایان به‌موقع تمامِ پروژه، باید به‌موقع پایان یابد. چنانچه یک وظیفۀ بحرانی به تأخیر بیافتد، تاریخ تکمیل پروژه نیز به تأخیر می‌افتد. یک وظیفۀ بحرانی، زمان انعطافِ [به‌میزانِ] صفر را دارا می‌باشد. دنباله‌ای از وظایف بحرانی، مسیر بحرانی پروژه را برمی‌سازند.
اگر یک فعّالیت مسیر بحرانی به‌اندازۀ یک روز یا بیشتر به تأخیر بیفتد، آنگاه هر فعّالیت پس‌نیاز، شامل فعّالیت تکمیل نهایی پروژه، به تأخیر خواهد افتاد، مگر اینکه کاهش‌هایی [در زمان]، به منظور بازیابی تأخیر، به‌عمل آید. [موارد] آتی، دو سناریو از میان چندین [سناریو] است که می‌تواند منطقِ پشت اتّخاذ یک مسیر بحرانی خاص را توضیح دهد:
۱- سناریو شمارۀ یک: مسیر بحرانی می‌تواند مبتنی بر نتیجة محاسبه‌شدۀ منطق شبکۀ برنامه‌ریزی‌شده و بازه‌های زمانیِ تخمین‌زده‌شدۀ فعّالیت[ها] و دیگر مواعد قراردادیِ منضم به برنامۀ زمانی باشد؛ یا
۲- سناریو شمارۀ دو: مسیر بحرانی می‌تواند مبتنی بر ورودی تعاملی از سوی مدیر پروژه، سرپرست، پیمانکاران جزء، و/یا دیگران به‌منظور وادارنمودن مسیر بحرانی به گذر از مجرای فعّالیت‌هایی خاص باشد؛ چراکه بر مبنای تجربۀ این حرفه‌مندان، بحرانی‌شدن، نوعاً از مجرای این دنبالۀ کاری می‌گذرد.

چه یک مسیر یگانه یا مسیرهای موازی چندگانه می‌توانند نمایانگر مسیر بحرانی باشند. شکل یک، مثالی ساده از یک مسیر بحرانی یگانه و مسیرهای بحرانی چندگانه را، ارائه می‌نماید.