این، آخرین پست از یک دنبالۀ پنج‌بخشی است که اعتبار مسیر بحرانی را به بحث می‌گذارد. نخستین پست، هدف از مدیریت زمان در پروژه‌های احداث را به بحث می‌گذارد، دوّمین پست، به شناسایی مسیر بحرانی می‌پردازد، و سوّمین پست به چالش‌های اعتبارسنجی مسیر بحرانی اشاره دارد. چهارمین پست به سنجه‌های کیفیّت برنامۀ زمانی، به‌منظور بهبود شناسایی صحیح مسیرهای بحرانی و در آستانۀ بحرانی می‌پردازد.
پس از درنظرگرفتن کمبودها یا خطاهای برنامۀ زمانی، همانگونه که در پست چهارم در این دنباله پیشنهاد شده است، گام‌های آتی می‌تواند در شناسایی و تحلیل مسیرهای بحرانی و در آستانۀ ‌بحرانی، یاری‌رسان باشد. این گام‌ها، ساختار، سازمان و قوام را برای فرآیند فراهم نموده و به فرد اجازه می‌دهد تا توالی‌سازی اطّلاعات را در قالبی که به روشنی با ذی‌نفعان ارتباط برقرار کند. این گام‌ها، صرف‌نظر از اندازۀ فایل برنامۀ زمانی، مفید بوده، اگرچه بعضی گام‌ها ممکن است مستلزم اصلاح باشند و بسته به داده‌های [موجود] در فایل، گام‌های اضافی می‌توانند اضافه شوند. این گام‌ها، ریشه در بهره‌مندی از نرم‌افزار برنامۀ زمانی پری‌ماورا پی۶ پروفشنال («P۶») دارند.