در پروژه‌های ایی‌پی‌سی بزرگ، کارکنان کارفرما و پیمانکار اغلب در طول فاز طرّاحی پروژه در یک مکان مستقر نیستند. این جدایی، می‌تواند بازنگری طرّاحی و تأیید کار را پیچیده نموده و به تأخیر بیاندازد. مفادّ نوعی قرارداد، کارفرما را ملزم به [ارائۀ] نظرات بر [اسناد] تسلیمی پیمانکار طیّ یک زمان مفروض، ازجمله طیّ 14 روز تقویمی از دریافت اسناد از سوی کارفرما می‌نماید. چنانچه کارفرما در ارائۀ بموقع نظرات [در مرحلۀ] بازنگری تأخیر داشته و تأییدات، از زمانِ بازنگریِ مصرَّح فراتر رود، تأخیر محتمل در برنامۀ زمانی می‌تواند برای هر دو طرف [قرارداد]، مضر باشد.

لذا، بمنظور کاهش سوءتفاهمات بالقوّه بین پیمانکار و کارفرما، توصیه می‌شود که یک تفاهم‌نامۀ مبنای برنامۀ زمانیِ استوار، فعّالیت‌های برنامۀ زمانی را که کارفرما را ملزم می‌نماید تا نظرات [در مرحلۀ] بازبینی یا تأییدات را طیّ یک دورۀ زمانیِ بازنگریِ مصرَّح [در قرارداد ارائه دهد]، شناسایی نماید. برای بسته‌های تسلیمیِ پیمانکارِ ایی‌پی‌سی،  تفاهم‌نامۀ مبنای برنامۀ زمانی باید زمان بازبینی متناسب مورد نیاز کارفرما، و هم‌چنین اندازۀ بستۀ تسلیمی/تحویلی را مستندسازی نماید. برای مثال، سند مبنای برنامۀ زمانی می‌تواند توافق حاصل بین پیمانکار و کارفرما را درخصوص بسته‌های تسلیمی که می‌توانند به‌طور متعارف در زمان متوافق، مثلاً 14 روز (برای مثال، نه یکباره کلیّۀ P&ID ها) بازبینی شوند، بازتاب دهد. بعلاوه، تفاهم‌نامۀ مبنای برنامۀ زمانی می‌تواند حدّی بر تعداد بسته‌هایی تعیین کند که پیمانکار ایی‌پی‌سی می‌تواند در هر هفته تسلیم کند، بدون اینکه کارفرما حقّ دریافت زمان بازبینی اضافی را داشته باشد.